ขอให้ความเสียใจฉันหายไปกับฝน

เมื่อเสียงของฝนซาไป

น้ำตาข้างในยังคงเปียกปอนหัวใจ

คงมีแค่เราที่กอดตัวเราเอาไว้

ปลอบหัวใจว่าต่อไปจะไม่ผิดหวัง

ความเหงายังค้างในใจ

ทำไมฝนไปแต่ความเศร้าไม่เคยจาง

ดั่งกลิ่นของเธอที่ยังคงหอมแต่อ้างว้าง

หัวใจเปราะบางจะวันไหนก็ไม่สมหวัง

แม้ให้ใจแค่ไหน เขาคงไม่ยอมให้หัวใจ ใจของเขา

ต้องกอดกับความเหงา

หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล

ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม

ต้องโอบกอดความเหงาอีกนานแค่ไหน

ทำไมความผิดหวังมันจะต้องเลือกฉันเสมอไป

แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว

ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้

ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน

♪

กลิ่นฝนที่ลอยโชยไป

ในคืนหัวใจที่ฉ่ำน้ำตาข้างใน

ทำฉันย้อนไปในตอนมีเธออยู่ข้างกาย

นิทานมากมายที่ไม่เคยได้จบสมหวัง

มีหนึ่งนิทานดีดี

ดอกไม้ราตรีที่แอบหลงรักดวงจันทร์

เหมือนฉันที่ลองรักใครต้องเจ็บทุกครั้ง

กอดความผิดหวังแบบนี้ไปอีกเมื่อไร

แม้ให้ใจแค่ไหน เขาคงไม่ยอมให้หัวใจ ใจของเขา

ต้องกอดกับความเหงา

หัวใจที่เหี่ยวเฉา ทุกฤดูกาล

ขอกอดความสมหวังบ้างได้ไหม

ต้องโอบกอดกับความเหงาอีกนานแค่ไหน

ทำไมความผิดหวังมันจะต้องเลือกฉันเสมอไป

แกล้งทำเป็นคนเข้มแข็งต่อไม่ไหว

ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้

ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน

♪

แกล้งทำเป็นเข้มแข็งต่อไม่ไหว

ที่เห็นเวลาฉันยิ้มจริง ๆ ร้องไห้

ขอให้ฝนบนฟ้าช่วยนำลมพัดพาความเสียใจของฉันไปกับฝน